بودجه آن از مجارى کمکهاى یهودیان مخصوصاً از طرف «بارون ادموند روچیلد» میلیاردر معروف یهودى تأمین شد و در نتیجه یهودیان توانستند چند قطعه کوچک از اراضى فلسطین را به چنگ آورند ومشغول عمران آن گردند

در قطعنامه صادره در اولین کنگره یهودیان در شهر «بال»، اسم فلسطین به «ارض اسرائیل» تبدیلگردید و پرچم صهیونى و شعار ملى یهود هم معلوم شد

طبق دستور همین کنگره، قرار شد یک شرکت یهودى براى خرید و عمران اراضى فلسطین به وجود آیدو هر یهودى صهیونى در هر سال مبلغى به عنوان حق عضویت بپردازد و حق رأى براى انتخاب اعضاىکنگره عمومى صهیونیزم داشته باشد

نحوه اشغال فلسطین

در سال 1170 میلادى در تمام سرزمین فلسطین، حداکثر هشت یهودى زندگى مىکردند و تا سال 1914به 23 هزار نفر و در پایان جنگ جهانى اول به 85 هزار نفر بالغ گردیدند

همانطور که ذکر شد تا قبل از جنگ جهانى اول، سرزمین فلسطین همانند بسیارى از بلاد عربى دیگردر تصرف حکومت عثمانى بود این حکومت با همه نقاط ضعف خود در برابر استعمار غربى و صهیونیزم،شدیداً مقاومت مىورزید و حتى در سال 1901 »سلطان عبدالحمید« پادشاه عثمانى، طى فرمانى اعلام کردهیچ یهودى حق ندارد هیچ قطعه زمین را در داخل خاک فلسطین خریدارى کند؛ و یهودیان که براى زیارت بیت المقدس مى رفتند باید در موقع مقرر مراجعت مى کردند و الا بازداشت و اخراج مى گردیدند در آن زمان یهودیان با پیشنهاد رشوه هاى کلان به پادشاه عثمانى؛ از قبیل پرداخت وام بدون بهره و ایجاد ناوگان دریایى در مقام تطمیع سلطان عبدالحمید برآمدند که نامبرده ضمن رد این درخواستها اظهار داشت، فلسطین امانت مسلمین است و من تا زنده ام در این امانت خیانت نمى کنم و با خواسته هاى یهود موافقت نمى نمایم

در پایان حکومت سلطان عبدالحمید و با روى کار آمدن جمعیت اتحاد و ترقى در ترکیه بعد از انقلابژوئیه 1918 آن کشور، صهیونیستها عناصرى از خود را با پوشش اسلامیت به درون حاکمیت نفوذ دادند واز این طریق استفاده هایى نمودند اما فاجعه بزرگ از همان اوائل جنگ جهانى اول شروع شد؛ بدین نحو که»شریف حسین« امیر مکه به عنوان رهبر انقلاب عربیت در حالى که شعار استقلال عرب از حکومت عثمانى رامطرح کرده بود در باطن با انگلستان و متفقین وارد مذاکره شد

دولت انگلستان به امیر مکه قول داد که در صورت همکارى با متفقین و کسب پیروزى بر دولت عثمانى،به استقلال و آزادى بلاد عربى احترام بگذارد

به دنبال همین معاهدات در ژوئن 1916 اولین تیراندازى علیه اردوگاههاى سربازان عثمانى از شهرمکه آغاز شد و به دنبال آن شهرهاى طائف و جده به دست انقلابیون عرب افتاد در اثر همدستى و همکارىاعراب و متفقین، سپاه امیر مکه وارد دمشق و قشون انگلیس به سال 1917 وارد بیت المقدس شد

اما متفقین همه تعهدات خود را در مقابل اعراب از جمله احترام به استقلال آنها را زیر پا گذاشتند ومیراث دولت عثمانى را بین خودشان تقسیم کردند

بر اساس قراردادى، کشورهاى عربى عراق، سوریه، اردن و فلسطین بین انگلستان و فرانسه تقسیم شد

خیانت انگلستان به اسلام و فلسطین

یکى دیگر از خیانتهاى دولت انگلستان وعده »بالفور« بود بدین معنا که در نوامبر 1917 »بالفور«وزیر خارجه انگلستان در خطاب به »لرد روچیلد« یکى از سران صهیونیزم، ایجاد یک وطن ملى یهودى درفلسطین را وعده داد به دنبال این وعده و پایان جنگ جهانى اول در فوریه 1919 کنگره صهیونیزم تشکیل وتقاضا نمود که یک حکومت یهودى در فلسطین، اردن و جنوب لبنان بوجود آید

در ژوئن 1922 قیمومیت انگلستان بر فلسطین از طرف جامعه ملل به رسمیت شناخته شد و در مقابل،انگلستان اجراى وعده بالفور را تقبل نمود

اقدامات خیانتگرانه و پنهانى انگلستان ادامه داشت و سرانجام در سال 1944 با اصرار چرچیل ارتش مستقل صهیونیزم تشکیل شد و با طرح این استدلال که »یهودیها قومى آواره و مظلومند« خواستار مهاجرت دویست هزار یهودى دیگر به سرزمین فلسطین شد و بدین ترتیب با وجود مخالفت شدید اعراب و تشکیل کنگره ها و کنفرانسها، قدرتهاى پشتیبان صهیونیستها با گامهاى شمرده و حساب شده سیاست تشکیل یک دولت صهیونیستى را تعقیب نمودند

عکس العمل اعراب در ژانویه 1948 با اعزام یک ستون نظامى از سوریه و ورود آن به فلسطین جنبه  جدى گرفت و به دنبال آن گردانهایى از مصر و اردن نیز اعزام شدند

از یک طرف درگیریها آغاز شد و از طرف دیگر صهیونیستها با دست یازیدن به ترورهاى انفرادى واجتماعى در پى استقرار و تحکیم حکومت خود بودند

حادثه هولناک »دیریاسین« در سال 1948 اتفاق افتاد؛ بدین نحو که با ورود صهیونیستها به دهکده اى به نام دیریاسین، 250 زن و مرد و کودک به طرز فجیعى قتل عام شدند در شرایط بحرانى درگیرى اعراب،دولت انگلستان اعلام نمود که تا پانزدهم ماه مه 1948 خاک فلسطین را ترک مى کند؛ ولى تا آن زمان با اعزام نیرو از طریق اعراب مخالفت کرد صهیونیستها با استفاده از این موقعیت به سرعت خود را آماده کردند وهمزمان با خروج انگلیسى ها از فلسطین موجودیت دولت اشغالگر اسرائیل را اعلام کردند و بلافاصله»ترومن« رئیس جمهور آمریکا این دولت را به رسمیت شناخت

جنگ اعراب و یهودیان شدت گرفت، تل آویو که به مرکز یهودیان تبدیل شده بود در آستانه سقوط قرار گرفت، فشار دول غرب به اوج خود رسید و سازمان ملل خواستار برقرارى آتش بس شد و بالاخره تحت فشار و تهدید انگلستان در ژوئن سال 1948 با تصویب اتحادیه عرب یک آتش بس 4 هفته اى به اجرا درآمد

صهیونیستها با استفاده از آتش بس و با دریافت سلاحهاى اهدایى، خود را کاملاً مسلح کردند پس ازپایان آتش بس درگیرى مجدداً آغاز شد؛ ولى ارتشهاى عربى نتوانستند و یا نخواستند که سرزمینهاىاشغال شده را پس بگیرند صهیونیستها که توانسته بودند نقاط حساس را تصرف کنند حملات خود رامتوجه دمشق و قاهره ساختند و با قدرتى که کسب کرده بودند، پیشنهاد ترک مخاصمه و برقرارى صلحنمودند در نتیجه فشارهاى صهیونیستها و دول بزرگ غربى و شرقى و خیانتهاى سران عرب، ارتشهاىکشورهاى عربى کاملاً عقب نشینى کردند و فلسطین به تصرف یهودیان اشغالگر درآمد در نتیجه حدود یک میلیون عرب از خانه و کاشانه خود آواره شدند و بیت المقدس غربى به اشغال کامل صهیونیزم درآمد و»قدس جدید« نام گرفت لازم به یادآورى است که در جنگ شش روزه سال 1967 اعراب و اسرائیل و شکست سختى که اعراب خوردند، بیت المقدس کاملاً در اختیار یهودیان قرار گرفت و تحت نام »اورشلیم« به جاى تلآویو پایتخت رسمى حکومت غاصب اسرائیل اعلام شد

بدین ترتیب، یک مشت صهیونیست از کشورهاى مختلف جهان با کمک سرمایه داران یهودى ودولتهایى چون انگلستان، آمریکا و شوروى، دولتى جدید را در سرزمین ملتى مظلوم بوجود آوردند و در اثرخیانتهاى سران کشورهاى عربى، که خود در تقسیم فلسطین دست داشتند، فلسطینى هاى رانده شده ازخانه و کاشانه خود به صورت ساکنین اردوگاههاى مختلف و یا کارگران و مستخدمین کشورهاى ثروتمند وارتجاعى عربى در آمدند و از هویت ملى و قومى محروم شدند بدینسان که به شهادت اسناد و مدارک تاریخى، ملتى که در سال 1947 بر 93 درصد اراضى کشاورزى فلسطین تملک داشتند، در اواخر سال 1976فقط بر 14 درصد زمینهاى مزروعى، آن هم تحت حکومتى بیگانه و غاصب مالکیت یافتند؛ یعنى، یهودیان کههفت درصد از سرزمینهاى کشاورزى فلسطین را با خدعه و نیرنگ از فئودالهاى غیر فلسطینى تا سال 1947خریدارى کرده بودند بازور و قلدرى توانستند تا سال 84 1976 درصد از اراضى کشاورزى فلسطین راغصب نمایند؛ و معلوم نیست که تا امروز چند درصد از 14 درصد زمینهاى کشاورزى در اختیار اعراب مانده باشد

انتفاضه یا جنبش مردم مسلمان سرزمینهاى اشغالى

مردم مسلمان فلسطین که در طول چهار دهه، طعم آوارگى را چشیده و بى تفاوتى زمامداران عرب رالمس کرده و فرار جنبش مقاومت ملى فلسطین از جنوب لبنان و خروجشان را از بیروت شاهد بودند، حالت بى اعتمادى و عدم اطمینان آنان به سازمانهاى به اصطلاح ملى فلسطین و حکام عرب در چهره شان کاملاًمشهود بود ملت مسلمان فلسطین پس از گذشت سه دهه و مشاهده چهار جنگ، سرانجام به این نتیجه رسیدند که عقب نشینى پى در پى جریانات ملى گرا و عدول از اهداف اصلى و معامله بر سر مسأله فلسطین و در پیش گرفتن خط مشى سازشکارانه، به هیچ وجه سرزمینهاى اشغال شده را آزاد نخواهد کرد و این مردم آواره را به موطن اصلى شان باز نخواهد گرداند و آرمانهاى اسلامى این ملت رنجیده و ستمدیده رامحقق نخواهد ساخت؛ لذا با اتکال به پروردگار و قدرت مردمى، علیه صهیونیزم بین الملل، قیام کردند

ویژگیهاى انتفاضه مردم مسلمان فلسطین

انتفاضه مردم مسلمان فلسطین در مقطع زمانى فعلى و در شرایط بغرنج و پیچیده منطقه اى وبین المللى، از ویژگى خاصى برخوردار مى باشد و در مقایسه با دیگر قیامها و انقلابهاى معاصر مردمى، آن رامتمایز ساخته است با وجودى که قیام انتفاضه با انقلاب رهایى بخش مردم الجزایر و انقلاب اسلامى ایران ومقاومت مردم مسلمان افغانستان از مشترکات بسیارى برخوردار مى باشد، اما بازهم ویژگیهاى متعددىوجود دارند که انتفاضه و حرکت اسلامى نوین مردم مسلمان فلسطین را از انقلابهاى یاد شده متمایزمى سازد بر خلاف تحلیلهاى استکبارى غرب که در تحلیلها و تفسیرهاى خود پیرامون انقلابات مردمى، آنهارا به گونه اى مادى و محدود و یا در شکل شورش و عصیان داخلى ترسیم مى کنند، قیام انتفاضه مردم مسلمان فلسطین یک انقلاب به تمام معنا است و همه چیز آن ابتکارى و منحصر بفرد است هرگز در طول تاریخ دیده نشده که مردم محروم و مستضعف یک کشور شناخته شده اى همچون ملت فلسطین که به مرورزمان بر اثر عوامل جنگ و اشغال و تبعید و کشتار و محاصره اقتصادى و حذف اصول فرهنگى در میهن خودبه صورت اقلیّت درآمده باشد در مقابل یک رژیم مدرن و تا دندان مسلح به انواع سلاحهاى پیشرفته، بایستد!

با این حال، انتفاضه مردم مسلمان فلسطین برخلاف خواست تمامى دشمنان اسلام و اذنابشان درمنطقه توانسته است با قدرت و قاطعیت در خلال سه سال گذشته مسیرش را ادامه دهد و امتیازات وپیروزیهاى چشمگیرى در عرصه هاى سیاسى و اجتماعى و فرهنگى کسب کند، شیوه هاى تاکتیکى واستراتژیکى به کار رفته در آن، سلاحهاى مورد استفاده از قبیل سنگ، کلوخ، دشنه، تیر و کمان، نحوه مانوردادن مردم و چگونگى جنگ و گریز در برابر تهاجم نیروهاى ضد شورش دولتى و نهایتاً قوانین و رموز واسرار انتفاضه همگى قواى نظامى، انتظامى و امنیتى رژیم صهیونیستى را در یک سردرگمى بزرگ ومخمصه غیر قابل وصفى فرو برده است

در این راستا (زئیف شیف) تحلیلگر نظامى روزنامه «ها آرتص» طى تفسیرى در ماههاى اولیه جنبش(انتفاضه) تصریح مى دارد:

»آنچه که اکنون شاهد آن هستیم یک جنگ فرسایشى تمام عیار مى باشد که با جنگهاى گذشته اعراب واسرائیل بسیار فرق مى کند این جنگ نه تنها متوجه ارتش اسرائیل است، بلکه کلیه نیروهاى امنیتى و مردمی هود و به طور کلّى کیان و موجودیت کشور اسرائیل را هدف قرار داده است در واقع این حرکت )انتفاضه(براى همگان غیر مترقبه و غافلگیر کننده بود و بیش از جنگ رمضان 1352 اسرائیلیان را گیج و مبهوت ساخت چنانکه کارشناسان نظامى و اطلاعاتى اسرائیل در سال 1352 نتوانستند آنچه را که پیرامون خویش در دمشق و قاهره مىگذشت شناسایى کنند، در سال 1366 نیز (سال شروع انتفاضه) از شناسایى وپیشبینى حوادث و رویدادهاى خانه شان و اطاق خوابشان عاجز و درمانده و ناتوان بودند«

عوامل رشدِ گرایشهاى اسلامى

هنگامى که شیخ شهید عزالدین قسام در یکى از روزهاى پاییزى سال 1314 تفنگ به دست گرفت و ازروستایش به سوى شهر حیفا به راه افتاد به تعدادى از همرزمانش رو کرد و گفت:

»کارى کنید که شهیدبمیرید« در بامداد بیستم آبان 1314 خون سرخ آن شهیدان، سرزمین اشغال شده فلسطین را آبیارى کرد ومسیر اصلى جهاد و مبارزه را براى مردمش و نسلهاى آتیه فلسطین ترسیم نمود شهید قسام بحق چهرهاىمبارز بود؛ چهره اى که تاریکیها و گمراهى ها را روشن مى ساخت انقلاب و شیوه و تجربه بى نظیر او سرآغازمکتب جهاد و شهادت در سرزمین فلسطین به شمار مى رود

پس از شهادت عزالدین قسام و سرکوب قیام او توسط اشغالگران انگلیسى با همیارى نخستین گروههاى یهودى مهاجر، گروهها و شخصیتهاى اسلامى دیگرى پرچم جهاد و مبارزه را بدست گرفتند و همان راه شهید قسام را دنبال نمودند؛ لیکن پس از شکست حکام عرب در اولین جنگ با اسرائیل و به تبع آن سرکوب حرکتهاى اسلامى در منطقه به وسیله همان رژیمهاى شکست خورده که پیوسته پس از هر شکست،عقده حقارت و کینه شان را بر گروهها و جنبشهاى اسلامى خالى مى کردند، گرایشهاى اسلامى مردم فلسطین تا حدودى افت کرده و فعالیتهاى اسلامى عملاً بى رنگ شد، تا اینکه مجموعه عواملى به منصه ظهور رسید که باعث شد حرکت و جنبش اسلامى در سرزمین فلسطین اشغال شده مجدداً قوت بگیرد اما ناگفته نماند که همزمان با کم رنگ شدن فعالیتهاى اسلامى، نغمه ها و القائاتى بر سرزبانها افتاد که همگى مردم را به یأس ونومیدى دعوت مى کردند و خواندن فاتحه قضیه فلسطین را سرمى دادند و این طرز فکر را ترویج مى نمودندکه »اسرائیل یک واقعیت انکار ناپذیرى است که امکان نادیده گرفتن آن وجود ندارد«

طرح این ایده توأم بود با سرکوب و ارعاب و مقابله با افراد و جریاناتى که شعار زوال اسرائیل و محواین کشور را از صفحه روزگار سرمى دادند حتى متأسفانه مرحله اى پیش آمد که در آن، صداى نیروهاىمذهبى و جوانان مسلمان ضعیقتر و آرامتر از صداى سازشکاران و به رسمیت شناسان اسرائیل گردید

مشارکت عمومى نیروهاى اسلامى در قیام انتفاضه، بخصوص از ابتداى سال 1367 روز به روزگسترده تر و فعالتر گردید این واقعیت انکار ناپذیر را نباید فراموش کرد که پیروان تمایلات دینى در مناطق اشغالى غزه و کرانه باخترى، چه در مراحل قبل از شروع انتفاضه و چه بعد از آن، با قدرت توانستند حضورخویش را جلوه دهند و جایگاه و موقعیت استثنایى و مردمى خود را نشان دهند؛ به گونه اى که باعث شدطرفداران تمایلات ملّى، از برخورد و مقابله علنى با آنان بشدت پرهیز نمایند

نظر به اینکه دین اسلام در زندگى اجتماعى مردم فلسطین نقش اصولى و اساسى دارد، جنبش اسلامى توانست روى حمایت و همفکرى اقشار مختلف اسلامى آن سامان حساب باز کند همچنین اتخاذ مواضع سخت و افراطى و تعصب آمیز از سوى محافل سیاسى و دینى اسرائیل بویژه احزاب راستگرا موجب شدبسیارى از مردم فلسطین به سمت جنبش اسلامى تمایل نشان دهند

مسأله فلسطین از دیدگاه رهبر کبیر انقلاب

مسأله فلسطین از همان آغاز انقلاب اسلامى در ایران مورد عنایت رهبر کبیر انقلاب اسلامى1 قرارداشت و از این رو، از هر فرصتى براى طرح مسأله فلسطین و توجه افکار عمومى مسلمانان به این مسأله استفاده مى نمودند؛ اینک به فرازهایى از بیانات ایشان اشاره مى گردد:

»هنگامى که مى بینید خون برادران و خواهران بى گناه شما در سرزمینهاى مقدس فلسطین جارى است و هنگامى که مشاهده مى کنید سرزمینهاى ما به دست صهیونیستهاى تبهکار ویران گشته، در این شرایط هیچ راهى جز ادامه جهاد نمى ماند و بر همه مسلمانان واجب است که کمکهاى مادى و معنوى خود را در این جهاد مقدس صرف کنند و خداوند پشتیبان این اراده است« )مهرماه 1347 - نجف اشرف(

»از مساعدت و همکارى با مردان فداکارى که در راه آزادى فلسطین مبارزه مى کنند غفلت نورزید«(19/11/49)

»بر فدائیان مجاهد )در فلسطین( لازم است که با توکل به خدا و پایبندى به تعالیم قرآن، با ثبات وجدیت تمام در راه هدف مقدس خویش به کار خود ادامه دهند، نه آنکه از سردى و سستى بعضى عناصر،افسرده شوند« (19/11/51)

»کشورهاى اسلامى باید در مقابل اسرائیل اشغالگر که اکثر گرفتاریهاى کشورهاى اسلامى به دست آناست، موضع خصمانه داشته باشند و با تمام نیرو از آرمان فلسطین و لبنان عزیز دفاع نمایند«(8/8/58)

»من پشتیبانى خود را از فلسطین رشید و لبنان عزیز اعلام مى نمایم« (1/1/59)

»اگر چنانچه مسلمین ادراک کنند که ما از خدا هستیم و براى خدا باید باشیم، دیگر آسیب نمى بینند،دیگر اسرائیل قدمش را پیش نمى آورد و ما باید جدیت کنیم که اسرائیل را برانیم و مسلمین باید خودشان علیه اینها قیام کنند«(18/5/59)

»باید براى آزادى قدس از مسلسلهاى متکى بر ایمان و قدرت اسلام استفاده و بازیهاى سیاسى را که ازآن بوى سازشکارى و راضى نگهداشتن ابرقدرتها به مشام مى رسد، کنار گذاشت باید ملتهاى مسلمان،خصوصاً ملت فلسطین و لبنان کسانى را که بامانورهاى سیاسى وقت گذرانى مى کنند، متنبه نموده و زیربار بازیهاى سیاسى که نتیجه اى جز زیان و ضرر براى ملّت مظلوم ندارد، نروند« (10/5/60)

»آیا وقت آن نرسیده است که ملّت مبارز و غیور فلسطین، بازیهاى سیاسى مدّعیان مبارزه با اسرائیل را شدیداً محکوم نموده و با سلاح گرم، سینه اسرائیل، دشمن سرسخت اسلام و مسلمین را بشکافند؟!«(15/6/60)

»اکنون که مسلمانان انقلابى و شجاع فلسطین با همّتى عالى و با آواى الهى از معراجگاه رسول ختمى مرتبت9 خروش برآوردهاند و مسلمانان را به قیام و وحدت دعوت کرده و در مقابل کفر جهانى نهضت نموده اند، با کدام عذر در مقابل خداوند قادر و وجدان بیدار انسانى مى توان در این امر اسلامى بى تفاوت

بود؟اکنون که خون جوانان عزیز فلسطین دیوارهاى مسجد قدس را رنگین کرده است و در مقابل مطالبه حق مشروعشان از مشتى دغلباز با مسلسل جواب شنیده اند، براى مسلمانان غیرتمند عار نیست که به نداى مظلومانه آنان جواب ندهند و همدردى خود را با آنان اظهار نکنند؟ درود برقدس و بر مسجد اقصى درودبر ملتهاى بپاخاسته در مقابل اسرائیل جنایتکار و درود بر مسلمانان و مستضعفان جهان« (25/1/61)

حضرت آیةاللَّه خامنه اى، رهبر معظم انقلاب اسلامى و ولى امر مسلمین نیز طى بیاناتى که پیرامون مبارزات اسلامى ملت بپاخاسته فلسطین ایراد فرمودند، دولتها و ملتهاى مسلمان و آزادیخواه جهان را به تجهیز تسلیحاتى، مادى و تبلیغاتى مبارزین فلسطینى فراخواندند و پشتیبانى همه جانبه از قیام اسلامى فلسطین را بعنوان یک وظیفه شرعى و حتمى مسلمانان، مورد تأکید قرار دادند

رهبر انقلاب اسلامى، مسأله فلسطین و آزادى بیت المقدس شریف را جزو مسائل اصلى دولت و ملت ایران دانستند و افزودند:

»صهیونیزم خبیث، خطرناک و جنایتکار، دشمن اسلام و متجاوز به حقوق مسلمین است امت اسلام باید در برابر صهیونیستهاى غدار و مکار که بر بخشى از سرزمین مسلمانان تسلط پیداکرده اند با بیدارى و هشیارى به وظیفه خود عمل کند اگر سران کشورهاى اسلامى و ملتهاى مسلمان به هوش بودند، آمریکا به هیچ وجه قادر به نجات اسرائیل نمى بود دشمن چندان قوى نیست؛ بلکه مسلمانان ازقدرت خود غافل مانده اند«

به هر روى، مردم مظلوم فلسطین با خشم و خروش خود آنچنان راه قیام خونبار خود را ادامه مى دهندکه اسرائیل و حامیانش را هر چه بیشتر در وحشت فرو خواهند برد وحشتى که هیچ چیز، حتى جنایت بیشتر هم آن را تسکین نخواهد داد.

http://www.imamatjome.com/Occasions/OccasionsList.aspx?Id=296